Paylaştığın Senin Biriktirdiğin Başkasının

Paylaştığın  Senin Biriktirdiğin  Başkasının

Dinin emirlerinden birisi paylaşmaktır. Yani hep kendini değil , komşunu , arkadaşını , yakın akrabanı , yoksulu düşünmek ve gözetmek insanlık görevi ve de dinimizin emridir. Sosyal yaşantımızda buna ne kadar riayet ediyoruz , önemli olan bu !

Bana öyle geliyor ki insan oğlu gittikçe bencilleşiyor , hep kendi nefsini düşünüyor . Bu gidiş dinden kopmaya götürüyor insan oğlunu .

Bir toplumda zengin ile fakir arasında mesafe gittikçe açılıyorsa , bu toplumda huzur olmaz. Zengin olan fakiri gözetmezse , fakirin gözü her zaman zenginin malı üzerindedir.

Bir dostum anlatmıştı. İkinci Dünya Harbinin sonları , Türkiye ‘de kıtlık ve yokluğun olduğu 1945   – 1950 ‘li  yıllar . Yiyecek maddeleri karneye bağlanmış , ekmek , gazyağı , şeker , yağ , un gibi zaruri ihtiyaç  maddeleri piyasada bulunmuyor.  , istediğiniz kadar alamıyorsunuz. Almak isteseniz zaten para yok. Kars’ın merkez köylerinde tanınmış ve herkesçe sevilen bir din hocası var. Peygamber soyundan geldiğini işitmiştim. Ben çocuktum , hocayı bir vesile ile tanımıştım. Hocanın köyde maddi durumu , köylüye göre biraz daha iyice . Kuyusunda arpa stoku var. Ailesi kalabalık , ancak kendilerine yetebilecek kadar biriktirmiş.

Fakat   köylü aç ve perişan , hükümet yardım edemiyor. Hoca bundan çok rahatsız.  Çocuklarını topluyor , Kuyudaki arpayı köylüye dağıtacağını söylüyor. Ancak çocukları bu isteğe karşı çıkıyor, Kendilerinin aç kalacaklarını söylüyerek , babalarına direniyorlar. Hoca kararlıdır , kimseyi dinlemiyor , ağırlığını koyup , kuyuyu açtırıyor ve köylüye haber verip , herkese eşit miktarda arpayı dağıtıyor.

Dağıtılan yiyecek 10-15 gün kadar ihtiyacı karşılıyor. Daha sonra hükümet köylere yiyecek dağıtmaya başlıyor. Hükümetin dağıttığı yardımı almak için köylüler sıraya giriyor. Bakınız hoca ne yapıyor : “  Kendisi ve çocukları sıranın en sonuna geçiyor , köylüsüne öncelik tanıyor . Eyer bir şey kalırsa biz alalım diyor “…

Böyle bir adamı ve düşünceyi bugünkü cemiyette bulmak kolay değil.

İNSANLAR DOYUMSUZ  OLDU.

Hep şunu söylerim : Yiyip içtiğimiz nedir , hele belli bir yaştan sonra bir çok şey yasaklanıyor. İsteseniz de yiyemiyorsunuz. Zengin olabilirsiniz. Aileniz kalabalık olabilir veya olmayabilir. İçinizde mal biriktirmeye karşı bir hırs varsa , rahat ve huzurlu değilsiniz. Her fırsatta “şunu da alsam , şu eksiklerim kaldı ,   burayı nasıl ucuza kapatsam, bu adamı nasıl kandırsam “ düşüncesinden kendimizi kurtaramayız.

Gazetede bir şey okumuştum , şu yazdıklarıma çok benziyor  : Adam geceleri bir türlü uyuyamıyor. Doktora gidip bir çare bulmasını istiyor . Doktor ,  koyun saymasını tavsiye ediyor. Adam bine kadar koyun sayıyor. Sonra şu aklına geliyor : Bin koyunun yününü kırpsam , bunları tezgahtan geçirip iplik yapsam , iplikten kumaş yapsam ve sonra bu kumaştan elbiseler diktirip piyasada satsam, çok para kazanabilirmiyim? Aklına bir şey takılıyor , ya elbiseleri satamazsam ne yaparım bunca malı ! Kafası iyice karışıyor , olmayan uykusu iyice kaçıyor . Ertesi gün doktora gidip olanları anlatıyor . Doktor durumu fark ediyor . Adama şunu söylüyor : Ben sana bir şey yapamam. Senin problemin başka. Bundan kurtulman çok zor , hatta imkansız  Sana ilaç ta kar etmez.

HAYIRSEVERLERİ, AÇ GÖZLÜ  OLMAYANLARI  KUTLAMAK GEREKİR

Okul , hastane , sağlık ocakları , huzur evleri , çeşme , yol v.b yerler açan , yaptıran insanları kutlamak gerekir. Üniversite kuranlar , yardım edenler , öğrenci yurtları açanlar , fakir öğrenci okutanlar , düşkünlerin elinden tutanlara ne mutlu. Herkesin karınca kaderince bu yolu denemesi , yardım elini uzatması çok güzel bir olay.

Bir çok kişi şunu düşünüyor ! “ Biriktireyim , torunlarıma kalsın , onlar rahat etsin , Ben arkadaşlarımın arasında şu tipleri de gördüm. Kendi zaruri ihtiyaçlarından kısıyor , torununa lüks giyecekler , pahalı cep telefonu ve hatta yurt dışında tatile gönderiyor . Ben bir Alman gibi düşünüyorum . Kendi ayakları üzerinde durmayı çocuk öğrenmeli. Hayatın zorluklarını  çok küçükken tanıyacak …Arkadaş, hayat çok uzun değil , önce kendin istediğin gibi yaşamaya bak , eğer durumun uygunsa çocuklarına , yakın akrabana ve başkalarına yardım elini uzat…